De laatste tijd wordt de theorie op de proef gesteld. Heel normaal: als iemand mij slaat, dan sla ik terug, net zo lang totdat hij ophoudt met slaan. Ik heb een andere manier van omgaan met conflicten. En ja, ik laat me soms uitschelden. En wacht dan af tot het weer voorbij is. Vervolgens probeer ik tot praten te komen, wat niet altijd lukt. Van uitgescholden worden houd ik een naar gevoel over, maar het is beter dan het overwinnaarsgevoel. Want als de één wint en de ander verliest is er niets gewonnen.
Mensen kunnen meer ruimte gaan innemen als je niet terugbijt. Ze kunnen gaan denken: oh, dat doetje doet niks, ik kan hem nog wel eens pakken. Ik heb het moeilijk in zulke situaties. Ik moet er heel hard over nadenken hoe ik dat aan moet pakken. Ik heb daar op het werk technieken voor geleerd, zoals feedback geven. Maar omdat er zo'n lading op zit, heb ik moeite om in confrontaties goed uit mijn woorden te komen. Maar als ik teveel last van iemand krijg, dan ga ik toch proberen (goed voorbereid) met hem te praten.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Het is fijn om van jouw hand te lezen. Ik lees je stukjes altijd en ik vind het fijn om er over te denken.
En om te reageren.
Wanneer iemand boos is op of naar jou, betekend het niet dat je wat verkeerd hebt gedaan en hoef je hem ook niet te bekeren.
Post a Comment