Waarom zou ik een boek schrijven? Waarom zou je überhaupt een boek schrijven? Wie schrijft er nou nog een boek? Is het een soort zelfbevrediging? Een ejaculatie van woorden die je op papier spuit? Of schrijf je vanuit een goede bedoeling? Om de wereld te redden, om mensen te helpen, om mensen te plezieren? Kan je de wereld (een beetje) redden met een boek?
George Bataille beweerde dat de schrijver zichzelf moet offeren. Daarmee bedoelt hij dat een schrijver alleen dan serieus bezig met literatuur als hij tijdens het schrijven in steeds grotere vertwijfeling raakt en uiteindelijk een onafgemaakt werk oplevert. Bataille noemt "Op zoek naar een verloren tijd" van Marcel Proust. Die heb ik niet gelezen. "De man zonder eigenschappen" van Robert Musil heb ik me het afgelopen halfjaar met veel plezier doorheen geworsteld. En dat is er volgens mij ook zo één waar de schrijver geen eind aan kon breien omdat hij het zelf niet meer wist.
Waar zou ik, als ik dan toch een boek zou willen schrijven, het over willen hebben? Het zou logisch zijn om op zoek te gaan naar de rode draad. Ik heb me jarenlang verdiept in filosofie en religie en in de relatie tussen mens en natuur. Over deze onderwerpen is best nog een boek te schrijven. Er is al heel veel over geschreven. De vraag is of ik nog wel iets nieuws te melden heb. Of zelfs iets revolutionairs.
Als ik een onderwerp of thema bedacht heb dan kan ik beginnen door ChatGPT te vragen om er een essay over te schrijven. Een paar keer herhalen, vervolgens wat aanpassen en voilá, een boek.
No comments:
Post a Comment