hardop mediteren

Gisteren heb ik wat nieuws gedaan. In plaats van gedachtenlijnen volgen heb ik mijn gedachten hardop gezegd. Mijn gedachten gingen over seksualiteit, eenzaamheid, somberheid en verdriet. Ik was erg moe gisteren en gefrustreerd over mijn werk. Ik ontdekte dat gevoelens van eenzaamheid, somberheid en verdriet leiden naar seksueel verlangen, maar dat bevrediging van verlangen met deze achtergrond niet gelukkiger maakt, maar juist oppervlakkig en leeg. (postcoïtale depressie...)
Ook ontdekte ik door hardop te mediteren dat in de kern van deze duistere emoties zich schoonheid bevindt. Een wond is een roos die zich opent.
Niet door je af te wenden van de wond, maar door diep te kijken zie je de schoonheid. En ontdek je, herontdek je je innerlijke kracht. In jezelf en bij anderen.