We zijn op eenderde! Langzamerhand begint de jetlag te wennen, lukt het om vroeg naar bed te gaan en overdag niet al te moe te zijn. Hoewel vandaag toch wel een pittige dag was. In het zwembad naar het afzwemmen van Robin gekeken, het is daar zo warm dat je bijna in slaap valt. Daarna nog geschaatst.
Ik zit nu 's avonds te bloggen, daardoor is het moeilijk de ervaring van de meditatie van vanmorgen terug te halen. Ik weet nog dat mijn hoofd heel wollig was. Af en toe deed ik mijn ogen even open om wakker te worden, maar ik was nog te duf om met open ogen te mediteren. In het begin even wat zitten rommelen met verschillende technieken, maar dat wilde niet zo best. Uiteindelijk toch maar alleen mijn adem gevolgd.
Af en toe heb ik gesprekken met mensen waarin mensen zeggen dat alles één is, dat er geen onafhankelijk bestaan is, dat er uiteindelijk alles met alles samenhangt, dat je individualiteit oplost als een druppel in de oceaan. Nog steeds komt er protest in mij boven. In het verleden sprak ik dat protest ook vaak uit, maar ik ben wat stiller geworden sinds ik een beetje aan boeddhisme doe. Maar omdat ik innerlijk nog protesteer tegen dit holistische denken wil ik me nog geen boeddhist noemen.
Waar komt dat protest eigenlijk vandaan? Mijn opvoeding was nogal links-intellectueel-atheïstisch. Daarin zit het ideaal verborgen van de onafhankelijke kritische geest, die niet mee gaat met de massa, maar zelf nadenkt en zelf zijn leven vormgeeft. Levenskunst is momenteel nogal hip, maar volgens mij ook afkomstig uit deze hoek. Het onafhankelijke individu. Ik ben jarenlang op zoek geweest naar wie dat dan wel is. Zonder dat ik precies wist wat ik zocht. Ik heb ook veel gedaan aan vormgeving wat betreft mezelf. Ik heb vrij weinig gedaan aan betrokkenheid bij mijn naasten. Eigenlijk is dat pas gekomen toen ik kinderen kreeg.
Ik was altijd enorm argwanend tegenover sektes en religies waarin je je ik opgeeft, om een golf te worden in de oceaan. Op macht en geld beluste wolven.
Daarom blij met Druidry, omdat je daarin de kracht en de creativiteit in jezelf ontwikkelt. Je werkt aan je persoonlijkheid. En in boeddhisme laat je dit weer helemaal los. Volledige overgave is heel erg moeilijk en in mij protesteert het nog hevig.
Maar als ik dan in mezelf ga kijken wat ik in het verleden precies bedoelde met zelfverwezenlijking, dan kom ik er niet zo goed uit wat voor zelf ik zou moeten verwezenlijken. Of zou willen verwezenlijken. Wie ik nu wil zijn is een heel ander soort figuur dan wie ik 20 jaar geleden wilde zijn.
In het boeddhisme laat je dit willen ook los en ben je alleen. Maar niet-willen is al helemaal lastig.
Over verlangen en willen later meer.
Andere blogs
Blog Archive
teller
1 comment:
Zonder onafhankelijk kritische geest kun je je feitelijk geen Boeddhist noemen. (dus het begin is er al:-) )
De Boeddha zei dat je alles zelf moet onderzoeken, geen enkele leer voetstoots aan moet nemen.
Bij de onafhankelijke geest is het wel goed om te bedenken dat dit onafhankelijke is opgebouwd uit van alles dat je niet -geest- kunt noemen: je opvoeding, genen, je culturele achtergrond et cetera. Dat is ook wat met een -niet onafhankelijk bestaan- wordt bedoeld.
Je lost niet op in de oceaan, maar realiseert dat de oceaan bestaat uit jou druppel en alle andere druppels die hem vullen. Én dat jou druppel kan bestaan omdat die anderen bestaan. Daarbij wisselen die druppels steeds onderling (water)stofjes uit.
Tja, of is er dan wel sprake van oplossen?
Misschien even aan Coll vragen? Die is tenslotte van de scheikunde...(oh ja, jij ook, he)
Wat de volledige overgave betreft: ik denk dat je alleen dát kunt overgeven dat je volledig (mooi woord!) begrijpt. Het lijkt me net zo iets als een fout die je hebt gemaakt.
Zodra je door hebt hoe en waarom je de fout hebt begaan, kun je toegeven dat je het verkeerd hebt gedaan. Dan is dat ook niet erg of eng meer. Je weet wat je opgeeft.
Post a Comment