Vanmorgen heb ik geprobeerd alleen te ademen, zonder te tellen. In het Tibetaanse boek van leben en sterven van Sogyal Rinpoche staat een stuk of over meditatie, waarin gezegd wordt over de techniek: "Tussen gedachten is stilte. Probeer die stilte langer te maken."
Ik merkte dat bij het ademen tussen het eind van de uitademing en het begin van de inademing ook stilte is. Als ik die ademstilte een klein beetje verleng, dan worden mijn gedachten in de verlenging ook stiller.
Maar na een half uurtje wordt het comfort een stuk minder, net als de concetratie. Mijn gedachten dwalen soms mijlenver af.
Ik heb allerlei verwachtingen van het mediteren. Zoals mooie gevoelens, mooie beelden, grotere creativiteit, rustiger.
Die verwachtingen probeer ik nu ook los te laten.
Waar ik al wat langer mee bezig ben is de pesoon in mijn hoofd die tegen me praat. Een soort coordinator. Tijdens het mediteren geef ik mezelf steeds aanwijzingen. Die"mezelf " die aanwijzingen geeft noemt Sogyal Rinpoche een manipulator. Hij zegt dat je die ook stil kunt zetten. Daar heb ik wel eens geprobeerd, maar dat valt niet mee. Je komt in een soort boeddhistische paradoxen terecht. Hoe kun je jezelf aanwijzingen geven om de aanwijzingengever stil te zetten?
Wat is precies de aard van die aanwijzingengever? Ik heb wel eens iets gelezen over de "toeschouwer". De mens kan zichzelf zijn en naar zichzelf kijken. Dit wordt de exenctriciteit van de mens genoemd. Je heb twee centra.
Dat reflecterende bewustzijn is er niet zomaar, het is een wzenlijkonderdeel van het mens zijn, het is tevens je geweten.
Hierover later meer.
Andere blogs
Blog Archive
teller
3 comments:
Ik wil wel zeggen dat-ie/jij(?) zijn mond moet houden? ;-)
liefs,
Ha Marc, eerst even proberen of het reageren nu lukt met jouw aanwijzingen!
Ha Marc,
Het is toch een wonder der techniek dat ik nu wel op je blog kan komen. En een wonder des jouwes slimmigheid!
Over de aanwijzingengever in je hoofd: ik denk dat iedereen stemmen in z'n hoofd heeft en dat die als het ware een deel van je persoonlijkheid zijn. Het is wel handig dat er iemand aanwijzingen geeft terwijl je aan het mediteren bent. Anders dwaal je 40 minuten af met je gedachten en is er niemand die er iets van zegt! Het ligt er wel aan hoé die aanwijzinggever het doet. Als hij bijv. heel chagerijnig is en zegt dat het zo nooit wat wordt met dat mediteren, dan wordt je er niet blij van. Dan zou ik een ander stemmetje laten zeggen dat je je stinkende best doet en toevallig wel iedere ochtend om 5.15 paraat zit en dat het goed is zoals het is! Ik weet niet wat jouw aanwijzinggever zegt. Het kan zijn dat dat degene is die jouw verwachtingen probeert waar te maken.
Nou ja, misschien is bovenstaande allemaal projectie. Ik heb zelf een stemmetje die niet snel tevreden met mezelf is: ik kan iets toch niet, of doe het niet goed genoeg. Sinds ik haar ontdekt heb komt daar verandering in, doordat ik er nu bewust zelf een beslissing in kan nemen.
Nou, ik was de afgelopen dagen een beetje brakkig, maar het zitten in de ochtenduren geeft structuur en een bepaalde mate van tevredenheid. Het is ook voor mij nog zoeken naar de vorm. Het concentreren op een klank vind ik wel prettig. Leuk om jouw ervaringen te lezen!
Daaag
Post a Comment