Onrust in mijn lijf en Levinas

Vandaag weer eens een filosoof, maar daarover later.
Vanmorgen ben ik weer keurig om half zes opgestaan. En dat nog wel op zondagmorgen. Maar ik moet toegeven dat ik na het zitten weer naar bed gegaan ben. Vannacht heb ik Robin bij Els in bed gelegd en ben zelf in Robin's bed gaan slapen. Het mannetje heeft het goed te pakken.

Op het krukje was het een beetje afzien vanmorgen. Ik was erg onrustig in mijn lijf. Ik heb geprobeerd om een bodyscan te doen, maar kwam niet verder dan mijn knieën. Aan het eind van de meditatie kwam er weer heel veel spanning los. Ik denk dat de onrust die loskomt tijdens het mediteren goed is. Ik bereik geen geestelijk topsportniveau qua concentratie, maar nadien is er veel effect.

Gisteravond hebben we de film "One, the movie" gezien. Het gaat over een drietal mannen. Ze stellen 20 vragen aan mensen op straat, maar ook aan geestelijk leiders van allerlei pluimage. Erg mooie film, en het was maar goed dat ik mijn stukje over Levinas niet gisteren al geschreven had, want de film bracht een nieuw inzicht ten aanzien van deze favoriete filosoof.

Levinas is de filosoof van "De Ander". De meeste filosofieën hebben het over het "zelf" dus Levinas' "Ander" was erg verfrissend. Het idee is dat je, zolang je geen anderen toelaat, je opgesloten zit in je eigen denkwereld, in je eigen "totaliteit". De Ander doorbreekt jouw totaliteit en laat je zo de oneindigheid ervaren. Dit klinkt erg abstract, maar Levinas verlevendigt dit met een scene uit Tolstoi's Oorlog en Vrede. Een soldaat in een oorlog wil een tegenstander die gewond is doden, maar wordt weerhouden doordat ze elkaar aankijken. Daardoor ziet de soldaat de beperking van zijn eigen denken en stelt hij zich open voor de ander.

De filosofie van Levinas was een aanklacht tegen alle totalitaire systemen.

Gisteravond hoorde ik in de film een Christelijke monnik zeggen dat het zelf onbegrensd is, net als de ander. Als het zelf en de ander onbegrensd zijn dan zijn ze de grote Ander, waar het zelf deel van uitmaakt. Daarmee bedoelde hij natuurlijk God.

Dat bracht me bij de Boeddhistische notie van het zelf. Het zelf is een illusie, de ander is dus ook een illusie. Er is geen zelf en ook geen ander.

Ik heb vorig jaar over het opgeven van het zelf geblogd.
http://winterfeest.blogspot.com/2010/01/dag-13.html

Ondertussen ben ik een stapje verder gekomen en vind ik een warm hart belangrijker dan originele persoonlijkheid. En dat warme hart komt tot uitdrukking in het contact met de ander.