Vanmorgen begonnen met een misverstand.

Ik wist heel zeker dat het winterfeest begon op zondagmorgen. Dus vanmorgen om half negen werd ik wakker en vroeg Els me wanneer ik vandaag ga mediteren. Ik ben meteen gaan zitten.
Mijn oudste zoon kwam even later naast me zitten en heeft heel stil 20 minuten gezeten om vervolgens op te staan en weg te sluipen.

Het was erg fijn om weer zo lang te zitten. De kwaliteit en de rust van de meditatie was heel anders dan een jaar geleden. Alleen maar zitten is niet genoeg. Af en toe geeft iemand je precies de juiste aanwijzing, waardoor de oefening verdiept.
Een aanwijzing uit Walbröl: meditatie is geen discipline. Je doet het omdat het fijn is. Het is inderdaad fijn om in het hier en nu stil te zitten. Als je je realiseert dat het fijn kan zijn, dan wordt het ook fijn.

Er zijn vaak afdwalende gedachten, ze zijn er in twee soorten. Er zijn gedachten over dingen die gebeurd zijn en over dingen die nog komen. Zoals gesprekken met mensen of werk, of zorgen. En er zijn inzichten. De tweede soort is een stuk lastiger los te laten, omdat het gebeurt dat je waarde hecht aan een inzicht. Dat gedachtenspoor is veel hardnekkiger. Sommige inzichten lijken op het moment zelf heel mooi, maar na de meditatie kan het zomaar dronkenmanswijsheid zijn.

Vandaag had ik zo’n inzicht tijdens de meditatie. Ik bedacht dat er twee soorten zelf zijn: een gebonden zelf en een vrij zelf. Het gebonden zelf heeft oordelen over zichzelf en over de wereld, is ontvankelijk voor oordelen van anderen en laat zich beïnvloeden door wat het denkt dat anderen denken. Dit is een ego-trip. Nu al typend merk ik dat het zowel om positieve als negatieve oordelen kan gaan.

Het vrije zelf laat zich niets gelegen liggen aan oordelen van anderen, en oordeelt niet over zichzelf. Het heeft geen complimenten nodig en laat zich niet de grond in boren.

Leuk zo’n inzicht, maar het onafhankelijke zelf bestaat helemaal niet. Mensen leven in kuddes en je voelt je een stuk prettiger in een gemeenschap waarin je gewaardeerd en geaccepteerd wordt.
En dan waardeer je weer je veilige gezin, je werk waar mensen tevreden zijn met wat je doet. En dan realiseer je je dat er eenzame mensen zijn die blij zijn met je gezelschap.