Het is nu aftellen naar de 40, maar dit doe ik eigenlijk niet. De bedoeling is natuurlijk dat je doet alsof je nog tijdloos doormediteert. Dat lukt aardig. Alleen heb ik soms twijfels over de kwaliteit van de meditaties. Nou kun je kwaliteit natuurlijk niet kwantificeren. (iets wat men in deze maatschappij bijna wanhopig aan het proberen is)
Vandaag ben ik tijdens de meditatie lang bezig geweest met het aanwezig zijn in een andere wereld. De laatste jaren lees ik geen romans meer en al helemaal geen fantasy of science fiction. Vroeger vrat ik die boeken. Ook kijk ik bijna geen tv of films en als ik iets zie dan is het meestal een kinderfilm of een oubollige musical met Fred Astaire.
Ik merk dat ik het vermijd om in de droomwereld te stappen. Ik ga me ook ergeren als mensen over droomwerelden vertellen, vooral als het over films als avatar of games gaat.
Wat wel opvallend is, is dat ik behoorlijk geëmotioneerd raak bij het zien van romantiek of drama. Meestal krijg ik dan tranen in mijn ogen. Zoals bij het de laatste scenes van Sjakie en de chocoladefabriek.
Ik twijfels soms. Ben ik nu een stuk van mezelf systematisch aan het negeren door alleen in de klare heldere werkelijkheid te willen zijn? Bij het mediteren werk ik er hard aan om in het hier en nu aanwezig te zijn. Het werk dwingt me ook om alert en aanwezig te zijn. De kinderen nog sterker. Pa, wat zit je nou te dromen.
Er zijn plekken in de droomwereld die ik erg mooi vind, en er zijn plekken waar ik niet meer naar toe wil, zoals de gewelddadige Dungeons en Dragons wereld en gamewerelden.
Ik heb gemediteerd in deze wereld over andere werelden. Er lijkt een link te zijn tussen emotionaliteit en fantasie. Conclusie is dat ik niet weet hoe dit werkt. Misschien Carl Jung gaan lezen over mythen en archetypen?
Zo'n blog is wel een creatief gebeuren, maar ook behoorlijk rationeel. Ik heb nog niet één dichtregel geschreven in die 31 dagen.
Andere blogs
Blog Archive
teller
1 comment:
Hey Marc,
Volgens mij is meditatie een weg, en de lering is dezelfde weg en niet het doel. Bijzonder vind ik het, mijn weg, hoewel het geen meditatie is, is voor mij zo onduidelijk. Ik weet dat alles wat ik nodig heb, om te zien wat mijn pad is, om mij heen is. Mijn pad is zo'n dichte mist, alsof ik een zwarte bril op heb. Voor veel mensen duidelijk maar niet voor mijzelf. Maar ik loop het pad.......... en de bewustwording komt gaande de weg. Het is meditatie.
Als ik je stukken lees zie ik hetzelfde.
Post a Comment