Dag 34

Ik begin echt zitconditie te krijgen, want ik was verbaast dat de 40 minuten al om waren. Het mediteren ging ontzettend rommelig. Soms denk ik dat de eerste week beter ging dan de laatste.

Gisteren las ik een recensie van een boek van Peter Sloterdijk over consumentisme. De rijke landen zitten in een verwenningsruimte waar driekwart van de wereld geen toegang toe heeft. Maar die driekwart wordt gestimuleerd om ook niet-nadenkende eindverbruiker te worden. Vernietiging van de biosfeer zit ingebakken in het economische groeimodel, het is een onvermijdelijke consequentie. Iedereen in het westen heeft wel de notie dat het anders moet, maar niemand wil de verwenningsruimte verlaten en politici zijn vooral heel erg druk om de economische groei in stand te houden. Grote paniek als de groei stopt, terwijl we heel erg zouden moeten krimpen om de aarde te redden. Economische krimp is het beste wat ons kan overkomen.

James Lovelock, de opsteller van de Gaia hypothese gaat nog verder: we moeten terug naar animisme nieuwe stijl. Alles wat we doen moet in het teken staan van het eren van moeder natuur. Een beetje duurzaam doen en verder gewoon doorconsumeren leid nog steeds tot onafwendbare rampen. Pas als we ons hele leven inrichten ter bescherming en voeding van de Aarde, dan is er toekomst voor onze kinderen.

Het kostte tijdens de meditatie wat moeite om deze doemscenarios te laten voor wat ze zijn . We vinden onszelf goed bezig met biologisch eten en met de trein naar het werk. En ik heb het idee dat ons "geloofsleven" al een eind in de richting gaat van het animisme van Lovelock.
Het lukte me opnieuw af en toe even om heel stil te zitten.