in de trein

's ochtends in de trein
tussen vele mensen
voel ik me opgenomen of uitgestoten
alleen in de kou
of samen in een de warme moederschoot
de rijdende trein, die zachtjes schud en trilt
mensen die zich bijna overgeven aan de slaap
ik ben alleen, ik ben niet alleen
veilig in de trein

Belofte

Woensdag is het zo ver, dan moet ik beloven integer en onkreukbaar ambtenaar te zijn. En ik ben er hartstikke trots op! Ambtenaren zitten zo in het verdomhoekje momenteel dat het een geuzennaam is geworden. Integriteit zijn is helemaal niet vanzelfsprekend, gezien het soort volk dat momenteel de macht heeft in Nederland.

Boeddhisme in de praktijk

De laatste tijd wordt de theorie op de proef gesteld. Heel normaal: als iemand mij slaat, dan sla ik terug, net zo lang totdat hij ophoudt met slaan. Ik heb een andere manier van omgaan met conflicten. En ja, ik laat me soms uitschelden. En wacht dan af tot het weer voorbij is. Vervolgens probeer ik tot praten te komen, wat niet altijd lukt. Van uitgescholden worden houd ik een naar gevoel over, maar het is beter dan het overwinnaarsgevoel. Want als de één wint en de ander verliest is er niets gewonnen.
Mensen kunnen meer ruimte gaan innemen als je niet terugbijt. Ze kunnen gaan denken: oh, dat doetje doet niks, ik kan hem nog wel eens pakken. Ik heb het moeilijk in zulke situaties. Ik moet er heel hard over nadenken hoe ik dat aan moet pakken. Ik heb daar op het werk technieken voor geleerd, zoals feedback geven. Maar omdat er zo'n lading op zit, heb ik moeite om in confrontaties goed uit mijn woorden te komen. Maar als ik teveel last van iemand krijg, dan ga ik toch proberen (goed voorbereid) met hem te praten.

Voor je neus

Het ligt voor je neus. Als je ergens naar zoekt is het er al. Het is heel dicht bij, zo dicht bij dat je het in eerste instantie niet eens ziet.

Zoek niet verder, het is er al.

Hulp geven

De laatste tijd ontmoet ik mensen met emotionele en praktische problemen. Mensen helpen vind ik moeilijk. Ik ben nogal oplossingsgericht, maar voor sommige problemen is gewoon geen goede oplossing. In de ICT werk je aan oplossingen. Computerporgrammas worden "solutions" genoemd.

Maar voor reuma, echtscheiding, verlies, dementie, handicap, stoornis is geen solution. Er is een probleem en dat is vervelend en dat is zo.

Als iemand om hulp vraagt kun je zulke problemen niet oplossen. Maar wat kun je wel doen? Kun je wel wat doen. Wat wordt er van je verwacht?

Soms kan zakelijkheid helpen: de dingen uit elkaar pellen en op een rijtje zetten.
Soms kan een beetje afleiding helpen: samen wat leuks doen.
Soms kan luisteren helpen: het kan opluchting geven om te vertellen
Soms kan praktische hulp helpen: in de tuin wat doen, helpen met de computer
Soms kan alleen al je aanwezigheid helpen: als vriend er zijn en iemand het gevoel geven dat hij of zij niet alleen is.

Ik ben een echte luisteraar. Maar ik ben daar soms niet helemaal tevreden mee. Aandachtig luisteren en vervolgens het juiste spreken. Vragen stellen is al een vorm van sturen, van ingrijpen, van actie.

Twee dingen heb ik de laatste tijd geleerd:
Van Thay: Je bent niet je probleem. Jij en je probleem zijn niet hetzelfde. Je hebt een probleem, maar je bent het niet.

Van een voormalige buurman: neem problemen van anderen niet over. Laat ze er zelf uitkomen en help ze daar eventueel een beetje bij. Alleen als iemand beseft dat hij of zij probleemeigenaar is, dan is er mogelijkheid om er aan te werken.

Soms zijn mensen een beetje jaloers. Dat het me lukt om een regelmatig leventje te leven met een baan, goede relatie, leuke kinderen, buitenbaanse bezigheden en creatieve uitlaatklep. Maar dat is de basis. Hoe sterker de basis, hoe meer mensen er op kunnen leunen.
Jaloersheid is niet mijn probleem.

Adviezen geven, hou er maar mee op!

Ik merk dat ik steeds terughoudender wordt met adviezen. Laat mensen het zelf bedenken. Meestal weten mensen het zelf ontzettend goed, maar komen ze er niet toe.
Ook op het werk merk ik dat advisering vaak niet succesvol is. Men doet toch zijn eigen ding.

Advisering is eigenlijk een soort socratisch gesprek. Met veel doorvragen er proberen achter te komen wat iemand nodig heeft. En steeds maar weer vragen blijven stellen. Wat heb je nou werkelijk nodig. Wat wil je nou precies? En als je dat hebt, maakt het je dan gelukkiger, tevredener?
Adviseren is een soort valkuil.

Omdat ik op aantal gebieden succesvol ben, wordt ik als expert gezien en om advies gevraagd. De valkuil is om vanuit je expertise een mening te hebben. Dat is pure ego.

Kop houden en doorvragen!

Muziek

Muziek gaat niet vanzelf. Soms opeens wél. En dan weer lange tijd niet.
Mediteren gaat niet vanzelf. Soms opeens wél. En dan weer niet.
Als het niet vanzelf gaat, dan moet je drie soorten moeite doen. Moeite om het te gaan doen, moeite in het doen zelf en moeite om het vol te houden.
Als één van de drie ontbreekt, dan werkt het niet.

Als het wel vanzelf gaat, dan is het gaan doen vanzelfsprekend. Het doen zelf is aangenaam. En het volhouden is ook vanzelfsprekend.

Voor de dingen die je samen doet is het gaan doen en het volhouden vanzelfsprekender, omdat je naar elkaar een verplichting voelt.

Om iets voor jezelf vanelfsprekend te laten zijn is veel lastiger.

Vanuit de leegte

Het onbewerkte blok, Het lege vel papier.
Pas in uiterste verveling
is er voldoende rust.

Pas als er geen verlangens of plichten te vervullen zijn
Is er ruimte en tijd. Zeeën van tijd.
Om dingen te maken. Schoonheid en echte waarde.

Vereenvoudigen gebeurt van binnen.
Dichtbij, warm en knus.
Liefdevol en vriendelijk.

De buitenwereld is snel en complex,
Veel energie en veel informatie.
Het is mogelijk, eenvoudiger en langzamer leven.

Er is voldoende tijd, zeeën van tijd.
Hier, op dit moment, waar je maar wilt.
Te midden van de mensen, te midden van de herrie.

Laat je niet dwingen door de plichten,
Ga mee met de boze wolf,
De wolf van je verlangens

Leer de wolf kennen,
En je vindt rust in het bos,
Want de wolf kent het bos

De wolf kent het leven,
Hij weet hoe het is om te jagen
En opgejaagd te worden

In de natuur is het evenwicht,
Niet bij oma, traditie
Verstarde rust, geen beweging, steen

Rust binnenin gewekt

Buiten sluiers van licht, het duister is boom, de schemer lucht.
Ik verlang naar de bomen. Rustige vertrouwde aanwezigheid.
De bomen maken de rust binnenin wakker.
Ik weet weer waar ik thuis ben.
Zoveel zwijgend leven. Stil in de schemer.
Ik wil niet aan jullie voorbijrazen, maar te midden van jullie zijn.
Als in een aangename adem die me omarmt en opneemt.

28 februari, conflicten en regen

Ik heb 4 dagen niet geblogd. Dat zal nog wel eens gebeuren en dan langer. Vreemd dat ik me er zo bewust van ben dat er een gat in zit. Dank voor de positieve reacties op de blog. Het stimuleert wel om nog even door te gaan, maar als ik niks te melden heb is het stil.

Is er iets veranderd na de 40daagse? Een vrijwilliger op de Ketel zei ooit: Vóór de verlichting kolen snijden. Tijdens de verlichting kolen snijden. Na de verlichting kolen snijden.
De veranderingen zijn vrij subtiel. Maar het is juist de kunst om de kleine subtiele dingen aan het oppervlak te laten komen en te voeden. De subtiele dingen, waar het om gaat, gaan meestal ten onder in het geweld van het dagelijkse leven. Ik probeer steeds meer die subtiele dingen te zien en aan te voelen. Wat hebben mensen nodig, wat maakt dat ik me echt lekker of tevreden voel. Draagt wat ik nu doe er aan bij of doet het er aan af. Het is verbazingwekkend hoe klein en subtiel het soms is.

En als er iets niet lekker gaat dan ben ik me daar ook erg bewust van. Bijvoorbeeld iemand uitnodigen om wat te gaan drinken en dan merken dat je portemonnee leeg is en en er niet gepind kan worden. Dan betaalt de ander en doet daar verder niet moeilijk over, maar bij mij blijft het knagen. Het zijn die kleine dingetjes, zorgen dat je altijd wat contanten in je portemonnee hebt.


Er waren vandaag wat conflicten met de jongens, uitgelegd dat boosheid niet zomaar ontstaat, maar langzaam opbouwt. Het regende de hele dag.

Ik heb me echt voorgenomen om dit weekend het bos te bezoeken. Ik ben 10 minuten even aan de rand van het bos geweest om een paar stammetjes te zagen voor de bonenrekken.

We mediteren nog steeds vaak, maar 's avonds. Dat is heel anders dan 's morgens. Ik doe meestal eerst 10 minuten yoga, een serie oefeningen waarmee mijn ademhaling dieper komt, de spijsvertering op zijn plaats en veel spanning uit mijn lijf. Als ik dan ga zitten, zit ik veel geconcentreerder, maar ook ontspannender. In geval van vermoeidheid slaat de slaap toe tijdens de meditatie. Doordat ik op een klein krukje zit, merk ik dat ik begin om te vallen en daar wordt ik elke keer weer wakker van.

Over drie weken is het Ostara. Ik heb beloofd om bij de druïden de viering voor te bereiden. Waar ik gisteravond tijdens de meditatie aan moest denken is dat je in deze tijd nieuwe dingen zaait. Dat kun je als druïde doen in drie verschillende rollen: als artiest, als ziener/genezer en als raadsheer/initiator. Als Bard, Ovaat en Druïde.

Wat ik ga starten weet ik nog niet. Vandaag heb ik een zuurdesemkweekje opgezet.

The day after

Ik kan het niet laten en ga nog even door met bloggen. Als je het niet leuk meer vindt, laat het weten, (ook als je het wel leuk vindt!)

Vandaag was een gezellige rommeldag, een dagje vrij, geschaatst, in de moestuin gewerkt, bij ouders op visite, maar tegelijkertijd een beetje slap en moe, zelfs een uurtje slapen helpt niet echt. Waarschijnlijk weer jetlag, maar nu de andere kant op.


Vandaag kwam het woord professionaliteit ter spraken, dit in verband met de val van Sven Kramer. Ik geloof dat ik professionaliteit een heel vervelend en naar woord vindt. Als je professioneel wordt, dan is het geen hobby meer. Wat dat betreft mag het werk ook een stuk onprofessioneler, daar wordt het veel leuker en gezelliger van. Ik ga denk ik maar eens een kritische campagne voeren tegen professionaliteit.
Bij sommige organisaties is onprofessionaliteit erg vervelend omdat het voor veel mensen onduidelijkheid geeft. Maar de manier waarop dat opgelost wordt, met meetbare competenties, groeicurves, carrierecoaching, peoplemanagement. Vreselijk.

Waarom eigenlijk.
Hoe meer je de natuurlijke wereld probeert te controleren, hoe verder de problemen uit de hand lopen. Dit lijkt een ijzeren wet van de moderniteit.

Dag 40

De laatste dag, volgend jaar komt er weer een dag 1.
Vanmorgen heb ik gemediteerd met de lente in gedachten. Het winterfeest is over en we krijgen nu het lentefeest. Zondag is het al begonnen, met mest strooien en spitten in de moestuin. Ik heb veel zin in de lente.

Heeft het vrede gebracht, de afgelopen weken? In elk geval heb ik over veel dingen wat dieper nagedacht en sta ik weer een beetje bewuster in het leven. Een vriend van me, die in de gemeentepolitiek zit, zei laatst dat het leven een soort rollenspel is. Dat probeer ik juist niet te doen!Ik probeer niet te leven "zoals ik ben", want dat verandert toch continu. Maar ik probeer wel zo open en eerlijk mogelijk te zijn. Ik zit natuurlijk wel in allerlei rollen, vader, partner, werknemer, artiest, enzovoorts, maar mijn enige rol is Marc en die rol probeer ik in harmonie met de wereld te vervullen.

Dag 39

De op een na laatste dag. Vanmorgen was het een warboel tijdens het mediteren. Ik heb geprobeerd om een positief lentegevoel vast te houden, omdat het winterfeest bijna over is. Dat is in het begin af en toe gelukt, maar aan het eind was ik vergeten waar ik mee bezig was en heb gewoon mijn adem gevolgd om nog een beetje bij de les te blijven. Morgen de laatste keer. Ik denk niet dat het me lukt om 's ochtends vroeg op te blijven staan. Om 10 voor zeven op de trein zijn is al behoorlijk vroeg. Ik kan wel proberen om de kwaliteit van het treinreizen bewust te verbeteren.

Treinreizen is al veel prettiger dan autorijden. Maar ik kan er voor kiezen om heel bewust bepaalde gedachtenlijnen te volgen, dingen te schrijven, of meditatief naar het landschap te kijken. Of meditatief de aanwezigheid van de mensen om me heen te ervaren.

Dag 38

Vanmorgen heb ik alleen gezeten, mijn partner is griepig en zit nu , terwijl ik dit typ. Ik heb weer geprobeerd om alleen te ademen en helemaal stil te zijn, dit lukte soms eventjes. Ik denk dat dit het best haalbare is voorlopig.

Gisteren heb ik zitten surfen op websites als genoeg.nl en Transition Towns. Ten tijde van Tuinderij De Ketel had ik betrokkenheid bij allerlei milieuclubjes, maar dat is nu volledig in het slop geraakt. Ik zie allerlei mooie initiatieven met mooie websites en voel de behoefte om weer betrokken te zijn.

Ik weet nog niet goed hoe en in welke vorm.

Dat groeit misschien vanzelf, maar misschien moet ik ook zelf de wereld instappen, zoals ik vroeger veel meer deed.

Dag 37

Vanmorgen heb ik weer een metta meditatie gedaan. Bij metta dwaal ik altijd enorm af, omdat de personen die ik in gedachten neem leiden tot allerlei associaties, die weer leiden tot nieuwe associaties.

Het nadenken over verlangen is weer heel actueel en komt regelmatig in mijn omgeving ook aan de orde. We leven in grote weelde en tegelijkertijd is de bankrekening steeds bijna leeg en lukt het niet om te sparen. Het kan veel soberder, met evenveel plezier.

Erg fascinerend vind ik deze website.
http://mnmlist.com/

Je eigen economische recessie organiseren en alles flink versoberen zonder het plezier te verliezen is een goeie uitdaging.

Dag 36

Vanmorgen heb ik weer bij elk lichaamsdeel 5 ademhalingen stilgestaan. Ik heb anderhalf keer mijn lichaam doorlopen, nog een prestatie, want mijn aandacht ging alle kanten op en mijn rug zeurde.

Nog 4 dagen

Ik heb altijd bewondering gehad voor mensen die een uur eerder opstaan om tijd voor zichzelf te hebben. 's ochtends ben je natuurlijk meer uitgerust dan 's avonds en kom je beter tot het doen van dingen. Ik weet niet of het zou werken.

Wat ik me zou kunnen voornemen is om een half uur eerder op te staan en te gaan wandelen in het bos. Of in de moestuin te werken. Ik ben benieuwd of dit soort dingen gaan lukken. Aan de ene kant ben ik blij dat ik straks weer een uurtje langer in mijn nest mag blijven liggen. Aan de andere kant maakt het eigenlijk geen verschil als ik ook een uur later naar bed ga.

Dag 35

Het wordt steeds rommeliger, wat een onrust in mijn lijf en in mijn hoofd. Maar de rugpijn is grotendeels verdwenen. Nog een paar dagen, ik denk er regelmatig over na wat ik daarna zal gaan doen.

We hebben gisteravond weer een kwartier gemediteerd. Dat was weer heel anders dan 's ochtends. Het is 's avonds veel makkelijker om de concentratie vast te houden.

Ik wilde eigenlijk nog verder lezen in mijn filosofietijdschrift. Het inzicht begint te dagen dat het probleem van willen en verlangen geen persoonlijk, maar een collectief probleem is. Ik las dat een gemiddelde amerikaan 3500 reklameuitingen per dag binnenkrijgt. Het is vrijwel onmogelijk om in de tijd dat je wakker bent geen reklame tot je te nemen. We hebben onszelf al een heel eind af kunnen schermen. Geen krant, geen TV, selectief internetgebruik, wonen in een klein stadje, Nee-nee sticker op de brievenbus, opgenomen in het bel-me-niet register, maar de collectieve druk om je verlangens te vervullen (consumeren) is groot.

Dag 34

Ik begin echt zitconditie te krijgen, want ik was verbaast dat de 40 minuten al om waren. Het mediteren ging ontzettend rommelig. Soms denk ik dat de eerste week beter ging dan de laatste.

Gisteren las ik een recensie van een boek van Peter Sloterdijk over consumentisme. De rijke landen zitten in een verwenningsruimte waar driekwart van de wereld geen toegang toe heeft. Maar die driekwart wordt gestimuleerd om ook niet-nadenkende eindverbruiker te worden. Vernietiging van de biosfeer zit ingebakken in het economische groeimodel, het is een onvermijdelijke consequentie. Iedereen in het westen heeft wel de notie dat het anders moet, maar niemand wil de verwenningsruimte verlaten en politici zijn vooral heel erg druk om de economische groei in stand te houden. Grote paniek als de groei stopt, terwijl we heel erg zouden moeten krimpen om de aarde te redden. Economische krimp is het beste wat ons kan overkomen.

James Lovelock, de opsteller van de Gaia hypothese gaat nog verder: we moeten terug naar animisme nieuwe stijl. Alles wat we doen moet in het teken staan van het eren van moeder natuur. Een beetje duurzaam doen en verder gewoon doorconsumeren leid nog steeds tot onafwendbare rampen. Pas als we ons hele leven inrichten ter bescherming en voeding van de Aarde, dan is er toekomst voor onze kinderen.

Het kostte tijdens de meditatie wat moeite om deze doemscenarios te laten voor wat ze zijn . We vinden onszelf goed bezig met biologisch eten en met de trein naar het werk. En ik heb het idee dat ons "geloofsleven" al een eind in de richting gaat van het animisme van Lovelock.
Het lukte me opnieuw af en toe even om heel stil te zitten.

Dag 33

Nog 7 dagen. Vanmorgen lukte het al iets vaker en langer om helemaal stil te zijn. Ik besefte ook hoeveel inspanning het kost om stil te zijn. Je hebt daar echt veel oefening voor nodig. Deze 40 dagen is dan een klein beginnetje. Toch ben ik al erg blij dat het af en toe even lukt om niet te denken en niet te bewegen.

Ik heb per ongeluk de world press foto van dit jaar gezien en dat beeld bleef rondspoken tijdens de meditatie.
Er is al heel veel geschreven over het tonen van verschrikkelijke beelden aan het publiek. Ik hoef ze niet te zien om te weten wat er in de wereld gebeurt. Ik word er geen beter mens van als ik verschrikkelijke dingen gezien heb. Integendeel, het vergiftigt me. Dit hoort thuis in de 5e aandachtsoefening: aandachtig consumeren.

Dag 32

Op maandagmorgens ben ik zelfs in mijn slaap al met werk bezig. Ook tijdens de meditatie. Ik bedacht tijdens het zitten een oplossing voor een technisch probleem waar ik vorige week niet goed uit kwam. Op zich positief natuurlijk, maar niet de bedoeling van de meditatie. In het begin zat ik heel erg lekker. Daaraan merk ik toch dat er vooruitgang is geboekt deze periode. Na een rommelige meditatie lukte het op het eind weer even om echt stil te zijn. Maar toen ging de wekker al weer. Op sommige momenten lijkt 40 minuten verschrikkelijk lang en dan is het weer opeens voorbij.

Dag 31

Het is nu aftellen naar de 40, maar dit doe ik eigenlijk niet. De bedoeling is natuurlijk dat je doet alsof je nog tijdloos doormediteert. Dat lukt aardig. Alleen heb ik soms twijfels over de kwaliteit van de meditaties. Nou kun je kwaliteit natuurlijk niet kwantificeren. (iets wat men in deze maatschappij bijna wanhopig aan het proberen is)

Vandaag ben ik tijdens de meditatie lang bezig geweest met het aanwezig zijn in een andere wereld. De laatste jaren lees ik geen romans meer en al helemaal geen fantasy of science fiction. Vroeger vrat ik die boeken. Ook kijk ik bijna geen tv of films en als ik iets zie dan is het meestal een kinderfilm of een oubollige musical met Fred Astaire.
Ik merk dat ik het vermijd om in de droomwereld te stappen. Ik ga me ook ergeren als mensen over droomwerelden vertellen, vooral als het over films als avatar of games gaat.

Wat wel opvallend is, is dat ik behoorlijk geëmotioneerd raak bij het zien van romantiek of drama. Meestal krijg ik dan tranen in mijn ogen. Zoals bij het de laatste scenes van Sjakie en de chocoladefabriek.

Ik twijfels soms. Ben ik nu een stuk van mezelf systematisch aan het negeren door alleen in de klare heldere werkelijkheid te willen zijn? Bij het mediteren werk ik er hard aan om in het hier en nu aanwezig te zijn. Het werk dwingt me ook om alert en aanwezig te zijn. De kinderen nog sterker. Pa, wat zit je nou te dromen.

Er zijn plekken in de droomwereld die ik erg mooi vind, en er zijn plekken waar ik niet meer naar toe wil, zoals de gewelddadige Dungeons en Dragons wereld en gamewerelden.

Ik heb gemediteerd in deze wereld over andere werelden. Er lijkt een link te zijn tussen emotionaliteit en fantasie. Conclusie is dat ik niet weet hoe dit werkt. Misschien Carl Jung gaan lezen over mythen en archetypen?

Zo'n blog is wel een creatief gebeuren, maar ook behoorlijk rationeel. Ik heb nog niet één dichtregel geschreven in die 31 dagen.

Dag 30

Vanmorgen heb ik tijdens de meditatie een flinke tijd zitten rekenen aan een verbruiksmeter voor elektriciteit. Het idee van zo'n ding is dat je kunt zien aan de meter of er nog ergens een lamp moet branden, en dat je je sluipverbruikers in beeld krijgt. Helaas werkt hij niet bij ons, omdat we een aantal apparaten hebben die op onvoorspelbare momenten aan en uit springen dmv thermostaten: 2 aquaria, een koelkast en een CV-pomp.

Ik heb ook nog een poosje geprobeerd om gewoon stil te zitten en mijn hoofd stil te zetten. Dit wilde helemaal niet. Ik was ook nog wel een beetje moe. Gisteravond reed er om half negen een vrachtwagen met huisraad van de nieuwe buren voor. Ondanks dat ik best moe was, ben ik toch gaan helpen met sjouwen, want ze hadden wat weinig volk erbij. Om half elf was het klaar.

Dag 29

Ik ben begonnen met gewoon zitten, maar ik was nog bezig met de gedachten over geweldloosheid vn gisteren. Ik heb dat thema gemaakt van mijn meditatie en ben een mettameditatie gaan doen met vrede in plaats van metta.

Paradoxen van de moderniteit.

Het opheffen van honger leidt tot schaarste.

Techniek om de risicos van het bestaan te controleren leiden tot grotere risicos

Afschaffing van dogmas leidt tot zingevingsvragen

Grotere welvaart leidt niet tot meer welzijn

Grotere rijkdom leidt niet tot tevredenheid, maar tot hebberigheid

Dag 28

Het is nu avond en al heeeel lang geleden dat ik vanmorgen heb gemediteerd. Ik ging zitten en zat heel lekker. Ontspannen, stil van binnen en stil van buiten. Ik dacht héé dit wil ik een poosje vasthouden. En dat is wonderwel ook een tijd gelukt. Later, toen de rug weer begon te zeuren en heb ik wat gewiebeld en af en toe even al mijn spieren aangespannen.

Vandaag was de verjaardag van twee revoluties: het vrijlaten van Mandela en de islamitische revolutie in Iran.
Twee leiders met groot charisma, die het volk aangevoerd hebben in het overwinnen van een onderdrukker. Allebei moedig. Waarom leidt de ene revolutie tot vrede en de andere tot opnieuw oorlog?

Via meditatie probeer ik innerlijke vrede te vinden, en via innerlijke vrede vrede in de wereld om mij heen te brengen.

Ik heb vroeger veel gedemonstreerd tegen oorlog en geweld. Vanuit het idee dat je geweld niet met geweld moet beantwoorden. Bij de militaire keuring was ik in de luxe-positie dat ik zeker wist dat ik afgekeurd zou worden vanwege de ontsteking in mijn darmen. Maar in het keuringsgesprek werd me gevraagd welke functie ik in het leger ambieerde. Mij werd duidelijk gemaakt dat ik de intelligentietests erg goed had gedaan en dat ze me graag wilden houden. Ik kende een aantal totaalweigeraars, die uiteindelijk in de bak beland zijn. Dat ging me wat te ver en ik was niet anarchistisch genoeg om nix voor de maatschappij te willen doen. Dus gaf ik aan wel vervangende dienstplicht te willen doen. De ondervrager liep een vragenlijst met me door waarop ook uitzending vredesmissie stond. Dat leek me destijds wel wat. Maar daarvoor moest je eerst helemaal onderdeel van het militaire systeem zijn en daar bedankte ik vriendelijk voor. De man vond het erg jammer dat ik niet mee wilde werken en hij zij dat dienst weigeren geen lichte beslissing is. Voor mij was het vooruitzicht om in dienst te moeten veel zwaarder. Maar gelukkig hoefde ik niet te verschijnen voor het tribunaal om mijn principes uit te leggen en kreeg ik schriftelijk het bericht dat ik afgekeurd was. Ik heb niet de kans benut om mijn moed te tonen, een voorbeeld te stellen en een statement te maken. Dat kun je laf noemen, maar ik ben niet zo'n strijder die zichzelf helemaal op de achtergrond stelt met het grote doel voor ogen.

Die vredesmissies, daar stond ik destijds positief tegenover. Nu weet ik het soms niet. Zelfs vredesmissies brengen, net als alle andere oorlog schuld, angst en schaamte voort.

Later meer, het is nu tijd om naar bed te gaan!

Dag 27

Mediteren ging een stuk beter vanmorgen. Heerlijk om weer op mijn vertrouwde bankje te zitten, na die vergissing met die stoel. Ik begon vrij chagrijnig, omdat ik de trein van 7 uur zou missen. Maar ik realiseerde me dat zulk soort gedachten onzinnig zijn.

Bij humeurigheid of emotionaliteit worden dingen uitvergroot. Op de één of andere manier maakt je hoofd zulke gedachtenkronkels, waardoor het lijkt dat je humeurige gedachten heel erg logisch zijn. Je zoekt er als het ware een legitimatie bij. En die is altijd wel te vinden. Het is de kunst die stroom van logica te doorbreken en daar achter te kijken. Dit is een soort van niet-meegaan met de stroom, maar losbreken.

Ik wilde, nadat ik mijn humeurigheid overwonnen had, weer mediteren met gevoel en bij gevoelens van spanning mijn gevoel laten opkomen. Maar er was niet zo veel spanning. Daardoor was het een redelijk stille meditatie. Ik had weinig last van mijn rug.

Volkswagen polo heeft trouwens veel fijnere stoelen dan renault laguna.

Dag 26

Die stoel was een vergissing. Voor de rug is het alleen maar vervelender en de meditatie is veel minder geconcentreerd. Op het bankje kan ik af en toe wiebelen met mijn bekken, dat lukt op een stoel niet.
Ik kon gisteravond niet goed slapen vanwege drukte van mijn werk en vanmorgen zat die drukte nog steeds in mijn systeem. Dat hielp ook niet erg met lekker op een stoel zitten. Ik weer geprobeerd om mijn gevoel te volgen. Mijn aandacht ging alle kanten op, ik kreeg meer het idee dat ik in een drukke trein zat. Daarom na een poosje toch maar geprobeerd om metta te doen. Dat lukte ook al niet. Vervolgens geprobeerd om mijn ademhaling te tellen. Dat gaf een beetje rust in het hoofd en lijf.

Vandaag ben ik weer naar Kalenberg geweest. Ik had een tool gebouwd waarmee snel pachterskaartjes uitgedraaid kunnen worden. Ik vond het wel spannend of de medewerker in de Weerribben er mee overweg zou kunnen, en of het hele gebeuren goed zou gaan. Een groot aantal pachters in de Weerribben gaat op basis van de kaartjes die met mijn tool gemaakt zijn subsidie aanvragen.

Zo lang ik op tijd naar bed ga en er geen gekke dingen gebeuren, dan is dit prima vol te houden, maar als ik eens een nachtje wat minder goed slaap, dan merk ik dat de volgende dag behoorlijk. Maar er is niet veel structurele stress of drukte, na één goed nachtje gaat het weer prima. Ondanks dat het mediteren soms bedenkelijk slecht gaat, heeft het blijkbaar toch wel een ontstressend effect. Zo slecht gaat het dus toch niet

Dag 25

Vanmorgen was ik vergeten dat ik op een stoel zou gaan zitten in plaats van op een bankje. Met als gevolg toch weer flinke zeurende rug. Maar het mediteren met gevoel is een grote verbetering. Er komt veel meer naar boven. Niet alleen maar fysieke onrust, maar ook allerlei emoties, en het is makkelijker om het een plaats te geven.

We mediteren nu allebei met ogen dicht. We gebruiken de telefoon als wekker en die stond vanochtend op de trilstand. Op houten vloer in een volkomen stil huis geeft dat een hels kabaal. Ik schrok me wezenloos toen hij af ging, terwijl ik er op zat te wachten.

Over willen en verlangen: verwachtingen zijn meestal verlangens.

Dag 24

Afgelopen nacht hebben we gelogeerd bij mijn schoonmoeder. Vanmorgen voor de open haard met een kaarsje, in een lekker warm huis. Deze keer heb ik niet geprobeerd om krampachtig steeds weer terug te gaan naar het zitten en het ademen. Nu heb ik geprobeerd om, als er spanning ontstond, helemaal in het gevoel te gaan zitten. Dit was erg goed om te doen en maakte me bewuster van alle ingewikkelde dingen die er gebeuren op zo'n familie-etentje. En het maakt me ook bewuster van mijn eigen reactie op alles wat er gebeurt. Ik was vandaag nog ontzettend moe van gisteren en heb vanmiddag 2 uur geslapen.

Morgen ga ik weer mediteren met gevoel.

Dag 23

Het wordt steeds moeilijker. Het lijkt alsof in het begin de concentratie veel groter was. Is dit gebruikelijk tijdens zo'n meditatieperiode. Waarschijnlijk wel. Ik had grote moeite om stil te blijven zitten en naar mijn adem te gaan. Als ik het deed kwam de slaap opzetten en begon ik de wankelen. Dat veroorzaakt weer een duizeligheidseffect. Om de duizeligheid tegen te gaan laat ik de concentratie weer varen. Een paar keer heb ik mijn ogen geopend en al mijn spieren even aangespannen en wat gewiebeld. De onderrug protesteert steeds meer.

Kortom, het wil niet. Wat wil er niet? Ik? Of Het Ik? Of is het alleen mijn lichaam dat protesteert tegen deze houding? Dat denk ik toch niet want ik zou langzamerhand een betere zitconditie moeten krijgen. Of is het het soort meditatie dat ik doe? Misschien weer een meditatie met inhoud gaan doen, zodat ik minder aandacht heb voor de lichamelijke ongemakken.

Dat is een lastige keus. Als je alleen ademt en in het hier en nu bent, dan ben je je ook bewust van alle oncomfortabelheid. Die kan zo groot zijn, dat het ontspannen in de zithouding niet meer lukt.

Maar als je met inhoud mediteert, dan ben je niet meer gefocust op het hier en nu.

Dag 22

Ik heb weer geprobeerd om stil te zitten. Het ging al beter dan gisteren. Ik kreeg alleen veel last van mijn onderrug. Als ik iets meer beweeg dan zeurt de rug minder, maar is de concentratie ook minder. De oorzaak van het gezeur is teveel autorijden en computeren.

Maar.... ik heb mijn eerste date met een boswachter staan. In maart ga ik surveilleren op landgoed Soelen en in het Lingebos. Ik wil elke maand met een boswachter een terrein gaan bezoeken.

Nog meer over verwachtingen:
In allerlei cursussen maken ze je duidelijk dat je nu kunt beginnen met leven. Je hoeft niet te wachten tot de betere baan, de betere vrouw, de betere auto, de beter vakantie, de betere god. Of totdat je je betere zelf gevonden hebt.

Het gaat om de weg, niet om het doel.
Ik heb er de afgelopen dagen voor gekozen om tijdens de meditatie wél in te grijpen en niet mee te gaan met de stroom. Elke keer als ik afdwaalde, of mijn spieren aanspande of bewoog heb ik mijn wilskracht gebruikt om terug te gaan naar mijn adem en niet te denken. Mediteren is daarmee een enorm actief gebeuren geworden.

Dag 21

Vanmorgen is het weer gelukt! Op tijd naar bed en op tijd er uit! Het begint al aardig te wennen. Vandaag naar de Weerribben geweest, niet om van de natuur te genieten, maar om de hele dag te vergaderen. Over het in stand houden van genietbare natuur. Ook belangrijk, maar wel vermoeiend.

Tijdens de meditatie heb ik geprobeerd om helemaal stil te zitten. Dit lukte al wat beter, nu ik me er echt op concentreerde. Ik spande mijn spieren veel minder aan. De tijd geen veel sneller voorbij dan ik gedacht had, terwijl ik alleen maar bezig was met stilzitten en ademen. Dit ga ik morgen weer proberen.

Verwachtingen. Met het vooruitzicht om 40 dagen te mediteren had ik ook verwachtingen van de effecten. Wat precies weet ik niet, maar ik had de verwachting, of de wens, dat er positief effect zou zijn. Uit ervaring weet ik dat het directe effect van een meditatieweekend langzaam wegebt, maar dat er een langduriger, minder opvallend effect is, dat wat dieper zit.
Het effect van deze meditatieperiode is niet zo spectaculair als van een meditatieweekend. Dat had ik misschien wel een beetje gewenst. Maar er is zeker wel effect op in het dagelijkse leven.

Het effect op de langere termijn moet maar blijken...

Dag 20

Op de helft! Vanmorgen heb ik geprobeerd mijn adem te volgen zonder te tellen. In het begin lukt dat nog wel, maar later begin ik onrustiger te worden. Steeds willen mijn spieren aanspannen, wil ik bewegen, verzitten, ik knijp mijn handen, of mijn voeten samen. Ik heb geprobeerd om echt stil te zitten, zonder spieren aan te spannen.

Het eerste kwartier lukt dat af en toe een poosje. Maar daarna wordt het steeds moeilijker en ben ik blij als het me lukt om een paar ademhalingen echt stil te zitten. Het is een heel fysieke inspanning om echt stil te zitten. Ik ga het morgen weer proberen.

Dag 19

Bijna op de helft. Het opstaan gaat nog prima, maar het zitten wordt steeds moeilijker. Vanmorgen heb ik alleen mijn adem gevolgd. Dit was een soort oefening in uithoudingsvermogen. Vanmorgen hebben we de tweede aandachtsoefening gelezen. Eerlijk gezegd weet ik niet meer waar hij over gaat. Hoezo aandacht. Vanavond deze nog maar een keertje lezen, maar nu echt.

Dag 18

Gisteravond hebben we gesproken over het integreren van aandacht in het dagelijkse leven. Om dat te verbeteren zijn we begonnen met lezen van één van de vijf aandachtsoefeningen. De eerste aandachtsoefening gaat over het respect voor het leven. Vanmorgen hebben we deze oefening weer gelezen voorafgaand aan de mediatie. De meditatie zelf was weer een mettameditatie.

Bij aandachtig consumeren hoort blijkbaar ook dat ik geen papat eet. Ik heb 's nachts buikpijn en dorst gehad en vanmorgen was ik helemaal niet uitgerust, omdat ik zoveel energie in de spijsvertering had gestoken.

Vandaag was ik ongeduldig in mijn werk. Het resultaat van zulk werk is meestal een zes min.

Dag 17

Gisteravond heb ik met de Druïden Imbolc gevierd. Lady Brighid was erg mooi en lieflijk, ik was tot tranen toe vertederd. Daarna door de sneeuw heeeeel voorzichtig naar huis gereden. Twee uur geconcentreerd op de weg met een sukkelgangetje van 50 km per uur.

Van morgen ging de wekker weer erg vroeg. Ik heb metta gedaan. Deze periode van 40 dagen is ook een oefening in wilskracht. Tijdens de metta dwaalde ik geregeld af. Teruggaan naar mijn adem werkte niet zo goed. Als ik even dacht aan wilskracht, dan lukte het wel.

Gisteren, tijdens de Druïdenviering was er een moment waarop je een drijfkaarsje aan kon steken in een schaal met water doen. Daarbij mocht je een voornemen uitten voor iets dat je komend jaar wilt ontwikkelen, of tot stand wilt brengen. Eigenlijk een zaadje in de grond stoppen, maar dan symbolisch.

Dag 16

Tijdens het mediteren herinnerde ik me een techniek om je energiebanen te openen, die ik geleerd had tijdens een cursus "Landbouw en spiritualiteit". Je stelt je voor dat je een gouden knikker in je hand hebt. Ja laat die knikker door de palm van de hand naar binnen gaan je volgt hem door je arm, je schouders, je andere arm en hij komt weer door andere hand er uit. Dit kunt je ook met je voeten doen, en door je hele lijf. Vanmorgen heb ik een groot deel van de 40 minuten met de gouden knikker zitten spelen. Voelde me nadien erg lekker, maar ook nog steeds erg moe. Omdat het vanavond laat gaat worden, ben ik na de meditatie nog een uurtje gaan slapen.

Dag 15

Vanmorgen heb ik elk plekje van mijn lichaam 5 ademhalingen aandacht gegeven. Begonnen bij mijn voetzolen en zo naar mijn kruin. Ik ben twee keer mijn hele lichaam langsgegaan, en ik was halverwege de derde keer toen tot mijn verbazing de tijd al om was.

Nog terugkomend op de kritische onafhankelijke geest: Vroeger dacht ik dat protest en tegendraadsheid daar bij hoort. Maar ik kom er langzamerhand achter dat dat niet zo is. In mijn werk kom ik regelmatig mensen tegen die kritisch, onafhankelijk én tegendraads zijn. Ik heb daar last van, want het maakt dat ik mijn werk niet goed kan doen, omdat er steeds verwarring ontstaat. Als mensen per defenitie tegen als in gaan, dan lukt het niet om dingen tot stand te brengen.
In de Druidenceremonie: Wij brengen nu onze vredeswensen naar de 4 windstreken, want alleen in vrede kan iets wezenlijks tot stand gebracht worden.

Dag 14

Vanmorgen weer Metta gedaan. Gisteren was het Holocaust Memorial Day. Mijn vader had naar het voorlezen van de namen zitten luisteren en onze familienaam kwam ook voorbij. Ik was onbewust gisteren bezig geweest om de gedachten er aan weg te drukken en ze kwmamen steeds weer boven. Tijdens het laatste Druidenweekend ben ik met voorouders bezig geweest en heb mezelf beloofd om angst, schuld en schaamte niet over te dragen naar mijn kinderen. Tijdens de meditatie heb ik de gedachten erkend en begroet. En kwam de belofte weer naar boven. Mijn vader vroeg of mijn kinderen al iets weten van de verschrikkingen van de 2e wereldoorlog. Ik heb ze nog niets verteld over de jodenvervolgingen. Op een goed moment zal ik ze hierover wel wat vertellen, maar op welke manier dat zal gaan weet ik nog niet. Ik wil ze nu nog helemaal niet belasten met allerlei oorlogsellende.

Dag 13

We zijn op eenderde! Langzamerhand begint de jetlag te wennen, lukt het om vroeg naar bed te gaan en overdag niet al te moe te zijn. Hoewel vandaag toch wel een pittige dag was. In het zwembad naar het afzwemmen van Robin gekeken, het is daar zo warm dat je bijna in slaap valt. Daarna nog geschaatst.

Ik zit nu 's avonds te bloggen, daardoor is het moeilijk de ervaring van de meditatie van vanmorgen terug te halen. Ik weet nog dat mijn hoofd heel wollig was. Af en toe deed ik mijn ogen even open om wakker te worden, maar ik was nog te duf om met open ogen te mediteren. In het begin even wat zitten rommelen met verschillende technieken, maar dat wilde niet zo best. Uiteindelijk toch maar alleen mijn adem gevolgd.

Af en toe heb ik gesprekken met mensen waarin mensen zeggen dat alles één is, dat er geen onafhankelijk bestaan is, dat er uiteindelijk alles met alles samenhangt, dat je individualiteit oplost als een druppel in de oceaan. Nog steeds komt er protest in mij boven. In het verleden sprak ik dat protest ook vaak uit, maar ik ben wat stiller geworden sinds ik een beetje aan boeddhisme doe. Maar omdat ik innerlijk nog protesteer tegen dit holistische denken wil ik me nog geen boeddhist noemen.

Waar komt dat protest eigenlijk vandaan? Mijn opvoeding was nogal links-intellectueel-atheïstisch. Daarin zit het ideaal verborgen van de onafhankelijke kritische geest, die niet mee gaat met de massa, maar zelf nadenkt en zelf zijn leven vormgeeft. Levenskunst is momenteel nogal hip, maar volgens mij ook afkomstig uit deze hoek. Het onafhankelijke individu. Ik ben jarenlang op zoek geweest naar wie dat dan wel is. Zonder dat ik precies wist wat ik zocht. Ik heb ook veel gedaan aan vormgeving wat betreft mezelf. Ik heb vrij weinig gedaan aan betrokkenheid bij mijn naasten. Eigenlijk is dat pas gekomen toen ik kinderen kreeg.

Ik was altijd enorm argwanend tegenover sektes en religies waarin je je ik opgeeft, om een golf te worden in de oceaan. Op macht en geld beluste wolven.
Daarom blij met Druidry, omdat je daarin de kracht en de creativiteit in jezelf ontwikkelt. Je werkt aan je persoonlijkheid. En in boeddhisme laat je dit weer helemaal los. Volledige overgave is heel erg moeilijk en in mij protesteert het nog hevig.

Maar als ik dan in mezelf ga kijken wat ik in het verleden precies bedoelde met zelfverwezenlijking, dan kom ik er niet zo goed uit wat voor zelf ik zou moeten verwezenlijken. Of zou willen verwezenlijken. Wie ik nu wil zijn is een heel ander soort figuur dan wie ik 20 jaar geleden wilde zijn.
In het boeddhisme laat je dit willen ook los en ben je alleen. Maar niet-willen is al helemaal lastig.

Over verlangen en willen later meer.

Dag 12

Nog steeds heb ik het koud als ik 's ochtends mediteer. Vanmorgen flink wat extra gymnastiek gedaan, maar het blijft kleumen. Bovendien was ik vanmorgen ook nog eens chagrijnig. Ik heb dat niet zo laten merken, maar ik was me er voor de meditatie al wel van bewust. Na een half uurtje was die chagrijnigheid weggetrokken, maar kreeg ik moeite om wakker te blijven. Het laatste kwartier heb ik met ogen open gemediteerd. Na de meditatie weer erg tevreden.

De avondmeditaties zijn korter, maar heel anders van karakter.Het is 's avonds makkelijker om geconcentreerd te blijven.

Dag 11

Mettameditatie, met veel uitstapjes. Door alle associaties die personen bij je oproepen raak ik snel afgeleid, en kost het moeite om steeds weer terug te keren naar de Metta.

We mediteren elke avond ook 15 minuten. Zaterdag sloegen we het een keertje over en dat bleek een gemis. Gisteravond heb ik gemediteerd op het model van Ulrich Libbrechts. Daarover zal ik later wat meer schrijven. Dat model is zo intrigerend, dat het vanmorgen ook steeds weer erdoorheen fietste.

Dag 10

Vanmorgen hebben we een beetje gesmokkeld en de wekker een uurtje later gezet. In het begin heb ik een poos geademd naar mijn onderrug. Dat hielp niet echt. Mijn onderrug begint steeds meer te zeuren en in de loop van de 40 minuten wordt het moeilijker om stil te zitten. Vanmorgen weer geprobeerd om alleen de ademhaling te volgen. Morgenochtend ga ik weer een Mettameditatie doen.

Dag 9

Vanmorgen was afzien. Gisteravond personeelsuitje gehad, twee biertjes gedronken en scherp gegeten. Wat later naar bed. Om 5.15 uit bed komen lukt nog wel, maar vervolgens 40 minuten zitten viel niet mee. Ik heb geprobeerd om weer alleen te ademen. Nadat het zitten gelukt was, was ik wel erg tevreden. Erg blij dat ik dit doe.

Bij het personeelsuitje heb ik verteld dat ik 40 dagen 40 minuten mediteer. Een collega vroeg een beetje cynisch of het echt nodig is om in het weekend ook om 5.15 uit bed te komen. Ik zei dat het juist de kunst is om dingen te doen die niet echt nodig zijn.

Dag 8

Soms kan één opmerking van iemand je een stuk verder brengen. Ik mopperde over het rommelige mediteren. Els zei dat je juist goed bezig bent, als je alle dingen die in je opkomen tot rust brengt.

Als dat veel dingen zijn, dan kun je ook veel tot rust brengen. Vanmorgen heb ik weer alleen mijn adem gevolgd. Elke keer als ik me er van bewust werd dat ik afgedwaald was, dan ging ik terug naar mijn adem en voelde me ontspannen. Omdat ik niet meer mopperig was over de onrust, ging het veel beter. Ik kon ook langer nergens aan denken.

40 minuten is nog net een beetje lang. Na ongeveer 30 minuten begin ik oncomfortabel te worden. Misschien verbetert de zitconditie deze periode en kan ik aan het eind met gemak een uur lekker zitten.

Dag 7

Vanmorgen ging de wekker opnieuw om 5.15. En opnieuw is het gelukt om uit bed te komen. Mediteren ging weer behoorlijk rommelig. Het is toch echt beter geloof ik om van tevoren een methode te kiezen en me daar aan te houden. Ik heb een poos geprobeerd om alleen mijn ademhaling te volgen, maar ik kwam overal in terecht. Als ik merkte dat ik afgedwaald was op een bepaald spoor, dan werd ik me ook bewust van de spanning die bij dat spoor hoort. En als ik dan weer terug ga naar mijn adem dan verdwijnt die spanning. Sommige sporen zijn erg hardnekkig. Als ik dan even begroet en erken dat het er is, dan wordt de spanning minder en is terugkeren naar de adem makkelijker.

Dag 6

Vanmorgen heb ik weer mettameditatie gedaan. Vooral omdat ik merkte dat ik gisteren tegen een paar mensen op mijn werk minder vriendelijk ben geweest. Het is best druk en ik moet af en toe nee zeggen tegen mensen als ze wat van me willen. Dat vind ik erg moeilijk. De hele dag door komen er mensen binnen met kleine vraagjes. Mijn afdelingkje is een soort gezellig en toegankelijk winkeltje voor kaarten en computervragen. Dat heb ik altijd flink gestimuleerd en ik wil het toch graag zo houden, ondanks de drukte.

Winterfeest. In de tijd dat ik biologisch tuinder was verlangde ik altijd naar de winter. Dat is de tijd van rust, overdenking en plannen maken. Eigenlijk de creatieve periode. Nu ik op kantoor werk en vooral vergader en computer is de feeling met de seizoenen een stuk minder geworden. Maar toch vind ik de winter nog steeds prachtig. Ook als het miezert en waterkoud is.

In het vorige bericht schreef ik over het mannetje in mijn hoofd dat me manipuleert en tegen me aanpraat en aanwijzingen geeft. Na de reactie van Marlies bedenk ik me dat je de manipulator kunt manipuleren. In feite heb ik dat al een heel eind gedaan, hij is een stuk vriendelijker geworden.

Op Wikipedia staat een stuk over meditatie, waarin de Grote Toeschouwer, of de Grote Getuige genoemd wordt. Dat mannetje in mijn hoofd is ook een soort toeschouwer, maar hij grijpt de hele tijd in. Als ik de tekst op wikipedia goed begrijp dan doet de Grote Getuige dat niet. Tijdens een retraite die ik gedaan heb bij Boeddhanatuur sprak ik met iemand over die grote getuige, maar zei was daar niet zo enthousiast over. Waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat zo'n grote getuige een beetje klinkt als een soort god die op ons aardlingen neerkijkt.
Misschien komt die grote getuige wel uit een bepaalde boeddhistische stroming en denken ze er in andere stromingen weer anders over.

Dag 5

Vanmorgen heb ik geprobeerd alleen te ademen, zonder te tellen. In het Tibetaanse boek van leben en sterven van Sogyal Rinpoche staat een stuk of over meditatie, waarin gezegd wordt over de techniek: "Tussen gedachten is stilte. Probeer die stilte langer te maken."

Ik merkte dat bij het ademen tussen het eind van de uitademing en het begin van de inademing ook stilte is. Als ik die ademstilte een klein beetje verleng, dan worden mijn gedachten in de verlenging ook stiller.
Maar na een half uurtje wordt het comfort een stuk minder, net als de concetratie. Mijn gedachten dwalen soms mijlenver af.

Ik heb allerlei verwachtingen van het mediteren. Zoals mooie gevoelens, mooie beelden, grotere creativiteit, rustiger.
Die verwachtingen probeer ik nu ook los te laten.

Waar ik al wat langer mee bezig ben is de pesoon in mijn hoofd die tegen me praat. Een soort coordinator. Tijdens het mediteren geef ik mezelf steeds aanwijzingen. Die"mezelf " die aanwijzingen geeft noemt Sogyal Rinpoche een manipulator. Hij zegt dat je die ook stil kunt zetten. Daar heb ik wel eens geprobeerd, maar dat valt niet mee. Je komt in een soort boeddhistische paradoxen terecht. Hoe kun je jezelf aanwijzingen geven om de aanwijzingengever stil te zetten?
Wat is precies de aard van die aanwijzingengever? Ik heb wel eens iets gelezen over de "toeschouwer". De mens kan zichzelf zijn en naar zichzelf kijken. Dit wordt de exenctriciteit van de mens genoemd. Je heb twee centra.
Dat reflecterende bewustzijn is er niet zomaar, het is een wzenlijkonderdeel van het mens zijn, het is tevens je geweten.
Hierover later meer.

Dag 4

Maandagmorgen, geen Blue Monday. Heel veel gedroomd vannacht, ook heel bizar. Misschien maak thet mediteren het een en ander los. Mediteren ging een beetje rommelig. Ik blijf het koud hebben tijdens het mediteren in de vroege morgen, ondanks uitgebreide ochtendgymnastiek en een tweepersoonsdekbed om heen geslagen. Misschien morgen een kopje thee vooraf nemen.
Vanmorgen heb ik geprobeerd om ademhalingsmeditatie 40 minuten vol te houden, maar mijn gedachten gingen alle kanten op. Ik voelde me achteraf desondanks tevreden.

De inhoud

Vanmorgen lukte het beter om bij één methode te blijven. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik in het weekend na het mediteren weer een uurtje ben gaan slapen. Het lukt nog niet om 's avonds voor tien uur het licht uit te doen.

Vanmorgen heb ik de Metta-meditatie gedaan. Hierbij wens je liefdevolle aandacht aan jezelf, een vriend, een neutraal persoon, een persoon met wie je problemen hebt, en als laatste aan de wereld.
Als je 40 minuten mediteert kun je bij elke persoon ongeveer 8 minuten verblijven.
Vooral bij de persoon met wie je problemen hebt is het lastig om je aandacht vast te houden. Er bestaan mooie teksten om Metta te verwoorden. Die kun je in gedachten reciteren, dat help om je te concentreren.
Dit is er eentje:

Moge ik vrij zijn van gevaar
Moge ik innerlijk gelukkig zijn
Moge ik me lichamelijk goed voelen
Moge ik weldadige tevredenheid kennen

Het lukt ons ook nog steeds om elke avond even te zitten, meestal 15 minuten, het is maar even, maar toch fijn, je slaapt er zo lekker op in, zelfs als ik 's avonds koffie heb gedronken.

de eerste 2 dagen

Gisteren om 5.15 uur opgestaan voor de eerste meditatie. We gaan zitten en lezen eerst een spreuk. Daarna de klankschaal. Dan groeten we de boeddha, dharma en sangha.
Vervolgens zitten.
Zo gaat het elke dag.

Ik mediteer nog een beetje rommelig, wissel tijdens de meditatie af en toe van methode.
Vandaag was het moeilijk om wakker te blijven. Gisteren beetje laat naar bed gegaan. Toch is het goed om te zitten, ook al heb je het gevoel dat het mediteren helemaal niet goed gaat. Het gevoel daarna is een gevoel van grote tevredenheid.
Later zal ik wat meer schrijven over meditatie technieken.

Na oud en nieuw vroegen sommige mensen me naar goeie voornemens. Ik heb niet verteld over het winterfeest, maar wel dat ik de woonwerkauto verkocht heb. Het treinen kost me per dag een uur extra, maar nu ik er aan gewend ben is het eigenlijk helemaal niet vervelend. Ik wordt zelfs een beetje chagrijnig als ik met de auto ergens naar toe moet. In de trein ontmoet je mensen en kun je lekker lezen, of uit het raam kijken naar het mooie besneeuwde landschap.

Of het winterfeest ook nog goede voornemens gaat veroorzaken, ik weet het niet.

Meditatietechnieken

Over meditatie technieken

Meditatie bij druïden en bij boeddhisten is nogal verschillend. De druïdenmeditaties die ik geleerd heb bestaan meest uit visualisaties en innerlijk reizen. De boeddhistische meditaties die ik ken gaan over ademen, over lijden en over leegte.
Toen ik me een jaar of twee geleden wat praktischer ging verdiepen in boeddhisme leek al die symboliek van de druïden over goden, arthur, elementalen en natuurgeesten aanstellerij en overbodige ballast. Ik heb het een poos helemaal aan de kant gezet, als een soort grote schoonmaak. Ik had al langer het idee dat al die symboliek mijn creativiteit in de weg stond. Er is een belangrijke meditatie in het OBODdruïdisme die "sacred grove meditation" wordt genoemd. Je gaat in gedachten naar een open plek in het bos waar je rustig aanwezig kunt zijn en van waaruit de reizen kunt maken. De laatste tijd lukte het me steeds slechter om de sacred grove te visualiseren en soms kwamen er beelden van een afgebrand geblakerd bos. Misschien zegt het iets over de toestand van de aarde, misschien zegt het iets over mezelf.
In elk geval was het niet prettig en niet constructief meer om de sacred grove meditatie te doen.

Een meditatie bestaat meestal uit inleidend deel en een inhoudelijk deel. Het inleidende deel is bedoeld om je te concentreren, je dagelijkse beslommeringen tot rust te laten komen en je bewust te worden van waar je bent, hoe je je voelt, je toestand van lichaam en geest in het hier en nu.
Als ik 10 of 15 minuten mediteer, zoals ik het afgelopen jaar bijna dagelijks voor het slapengaan heb gedaan, dan kom ik niet verder dan de inleiding. Ik hoop in deze winterfeestperiode een stap verder te maken.

De inleiding maakt niet zo veel uit hoe je die doet. Ik doe het meestal door al mijn zintuigen langs te gaan, elk zintuig 5 ademhalingen. Ik doe dit met mijn ogen dicht.
Zien: kijken naar wat mijn ogen zien als ik mijn ogen dicht heb.
Ruiken: Bewust zijn van de baan van mijn adem, van het puntje van mijn neus, tot in mijn borst/buik.
Proeven: Mijn kaak ontspannen en mijn tong ontspannen in mijn mond.
Horen: Bewust van de geluiden om mij heen en de geluiden die ik zelf maak terwijl ik zit.
Voelen 1: Bewust van mijn huid, over heel mijn lichaam
Voelen 2: Bewust van de binnenkant van mijn lichaam
Voelen 3: Bewust van wat er buiten mijn lichaam is

Vervolgens tel ik een poosje mijn ademhalingen: Niet tijdens de ademhaling tellen, maar na de uitademing een tel. Je kunt ook tellen vóór de inademing. Door te tellen op het moment dat je net niet ademt krijg je een veel rustgevender effect dan wanneer je tijdens het ademen telt.

De druïden gebruiken een inleidingstechniek die Light Body Exercise wordt genoemd.
Dit was de inleiding.

Volgende keer de inhoud.